ت‏و‏ ن‏م‏ی‏د‏و‏ن‏ی

کمیل کسان خود را بگو تا پسین روز پى ورزیدن بزرگیها شوند و شب پى برآوردن نیاز خفته‏ها . چه ، بدان کس که گوش او بانگها را فرا گیرد ، هیچ کس دلى را شاد نکند جز که خدا از آن شادمانى براى وى لطفى آفریند ، و چون بدو مصیبتى رسد آن لطف همانند آبى که سرازیر شود روى به وى نهد ، تا آن مصیبت را از او دور گرداند چنانکه شتر غریبه را از چراگاه دور سازند . [نهج البلاغه]

اِ
تو
تویی که نمیشه بهت گفت شما
تو
اصلا می‏دونی من چرا اون کار رو کردم
همین چند تا حلالیت کافی بود به نظرت
به نظر خونت چطور
دیروز چی
تو
می‏دونی چرا حسش رو نداشتم
من که دلم خیلی براش تنگ شده بود.
چرا احمقم
چرا تو رو اشتباه می‏گیرم
چ
ر
ا
.
.
.
.؟

دوست من harry
جورج